Амиодарон

Особено е важно да се користи најниската ефективна доза. Третманот за секој пациент треба да се определи поединечно, врз основа на одговорот на пациентот и бенефитот од третманот. Вообичаено, ефикасен е следниов режим на дозирање:

Почеток на терапијата – Третманот треба да се започне со 200 mg, три пати на ден во тек на една недела. Потоа, дозата треба да се намали на 200 mg, два пати на ден во текот на следната недела.

Терапија на одржување – По почетниот период дозата треба да се намали на 200 mg дневно, или помала доза, доколку е соодветно. Ретко, потребна е повисока доза на одржување. За титрирање на најниската ефективна доза за контрола на аритмиите, се користи доза од 100 mg. Дозата на одржување треба редовно да се реевалуира, особено ако истата е повисока од 200 mg на ден.

Почетна доза -За брзо да се постигне потребното ниво на лекот во ткивата, потребна е висока доза.

Терапија на одржување -Превисока доза на одржување може да предизвика несакани дејства за кои се претпоставува дека се поврзани со високото ниво на амиодарон и на неговите метаболити во ткивата. Амиодаронот во голема мера се врзува за плазматските протеини и има просечен полуживот во плазмата од 50 дена (во дијапазон од 20 до 100 дена). Од тоа произлегува дека за време на титрирањето на дозата, мора да се остави доволно време за постигнување на нова рамнотежа на дистрибуцијата на лекот.

Кај пациенти со потенцијално смртоносни аритмии, долгиот полуживот на амиодаронот претставува важен безбедносен механизам, бидејќи евентуалното пропуштање на доза нема значително да влијае на вкупниот терапевтски ефект. Особено е значајно да се употребува најниската ефективна доза, а пациентот редовно да се контролира, за да се откријат клиничките знаци на можното предозирање со амиодарон. Во таков случај, третманот со амиодарон треба соодветно да се прилагоди.

Намалување на дозата/прекин на третманот– Несаканите дејства исчезнуваат соодветно со падот на нивоата на лекот во ткивата. По прекин на третманот со лекот, амиодаронот врзан во ткивата може да го заштити пациентот и до еден месец. Сепак, треба да се земе во предвид можноста за повторна појава на аритмии во овој период.

Безбедноста и ефикасноста од употребата на амиодарон кај деца не е утврдена.

Како и кај другите пациенти, и кај постарите пациенти треба да се употребува минималната ефективна доза. Иако, нема докази дека кај оваа група на пациенти потребно е различно дозирање, тие може да бидат повеќе подложни на брадикардија и на пореметувања на спроводливоста во случај на употреба на превисоки дози. Посебно внимание треба да се посвети на контролата на функцијата на тироидната жлезда.